Wat waren wij als kinderen geboren in de vijftiger jaren blij met het "snoepje van de week" van De Gruyter.
Op wikipedia lees ik:
Als klantenbinder gaf De Gruyter vanaf 1948 elke week een klein cadeautje weg voor kinderen: het legendarische Snoepje van de week. Het werd geïntroduceerd toen na de Tweede Wereldoorlog de suiker van de bon ging en er te veel suiker in aanbod was. Bij enkele guldens aan boodschappen werd ongevraagd snoep voor de kinderen meegegeven. Later werd het 'snoepje" een plastic speelgoedje, een spelletje, een poppetje of een boekje. Elke week iets anders.
Trek je aan de kin, dan gaan de ogen open en wordt de tong lang
De vogelkooi is een blaasbalgje, het vogeltje piept..............
De specht pikt en de eekhoorn verschijnt of verdwijnt
De hond kwispelt, draait met zijn ogen en het mandje gaat heen en weer
Mijn grote favoriet als kind:
gele eendjes lopen door de schoorsteenpijp en komen er zwart uit
Natuurlijk werd ook de Sint niet vergeten!
Sint wuift en Piet en het jongetje bewegen op de 'golven'
Piet stopt een pakje in de schoorsteen en de kinderen kijken toe door de zolderraampjes
De deur gaat open en dicht en het kind kijkt door het raampje, ook het vogeltje op het dak beweegt
Nog zo'n favoriet uit mijn jeugd. Een boekje met 4 plaatjes met diepte
Max Tailleur schreef de moppen in deze boekjes
Wie herinnert zich de 'geinlijn' nog van Max Tailleur?
Je draaide het telefoonnummer, moest vaak even wachten (er is nog één gein ponum voor u) en dan hoorde je de mop van de dag...................
Documentjes uit privé bezit ©
De term ken ik, maar de plaatjes zeggen me niks ( meer). Geboren in 1954 dus wel in de goede tijd hè.
BeantwoordenVerwijderenENIG! Ik heb wel gehoord van het snoepje van de week, maar ken de speeltjes van De Gruyter niet. In ons dorp was geen Gruyterwinkel.
BeantwoordenVerwijderen@miekequilt, misschien was er in jouw woonplaats geen De Gruyter? Zelf van ik ook van 1954. De winkel van De Gruyter herinner ik me niet zo goed, maar het 'snoepje van de week' werd door mij gekoesterd en al die tijd trouw bewaard. Ik heb ook nog allerhande plastic speeltjes............
BeantwoordenVerwijderen@Berthi, mijn schoonvader werkte vroeger bij De Gruyter. Het eerste speeltje (de zwarte hond, of is het een kat?) komt uit het ouderlijk huis van mijn man, net als de 2 'Gein met wijn' boekjes. De rest is uit mijn eigen jeugd.
BeantwoordenVerwijderenEr is ook nog een boekje voor winkelpersoneel met tekeningetjes en uitleg hoe je de 'klant is koning' moet behandelen. Ook zo leuk, misschien komt die deels nog eens in een volgend blogbericht.
Er was bij ons wel een De Gruyter hoor. Tenminste, dat denk ik zeker te weten. Ik kom uit IJmuiden, misschien is het op te zoeken? En anders is het zomaar een herinnering..
BeantwoordenVerwijderenNog een keer: ik heb het opgezocht en er was een winkel!
BeantwoordenVerwijderen@miekequilt, zo jammer dat De Gruyter het niet heeft kunnen volhouden. Misschien te laat ingespeeld op nieuwe ontwikkelingen (zelfbediening). De winkels waren zo mooi ingericht, soms kom je nog een oude winkelpui tegen. Binnen waren er vaak mooie tegeltableau's, die zijn heel vaak verloren gegaan.
BeantwoordenVerwijderen